Het was denk ik al wel 9 maanden geleden dat Isabel in het ziekenhuis had gelegen. Helaas zijn we afgelopen vrijdag weer met haar in het UMCG beland. Die ochtend had ze een heftige aanval waarbij ze blauwe lippen kreeg en grauw werd, ik stond op het punt 112 te bellen maar gelukkig kwam ze er weer uit. De rest vd dag had ze af en toe een kleine aanval van 30 seconden. Maar na het avondeten kreeg ze weer een heftige, gelukkig was Johan er ook bij. Bij deze aanval duurde het wel 2 minuten dat haar adem stokte, dus dat is echt geen prettig gezicht. 112 gebeld en tijdens het bellen begon ze gelukkig weer te ademen. De ambulance is toen bij ons gekomen en na goed overleg besloten we om Isabel met de ambulance naar het ziekenhuis te laten gaan. Ze was inmiddels weer rustig en stabiel gelukkig. In het ziekenhuis kwamen we eerst op de spoedeisende hulp terecht, aangezien er op haar afdeling geen plek was. Bij de eerste hulp is ze gezien door de kinderarts, die checkt of ze koorts heeft of iets anders waardoor die epilepsie zo heftig werd. Er waren verder geen bijzonderheden dus toen was het eigenlijk alleen maar wachten op een bedje. Ze werd opgenomen omdat ze gingen starten met een medicijn erbij, Depakine, gelijk al een verhoogde dosis, daarom nemen ze haar dan op zodat ze goed in de gaten gehouden kon worden. Als je een medicijn langzaam opbouwt dan kan dat ook gewoon thuis. Tegen 23.00 uur werden we eindelijk naar een afdeling gebracht, niet haar gebruikelijke afdeling want die was vol. Johan bleef bij haar slapen en de verdere dagen was het gewoon een kwestie van afwachten tot de Depakine zijn werk ging doen. Gelukkig was er snel resultaat zichtbaar en zijn we afgelopen maandag weer thuisgekomen! Want het flitst alweer door je hoofd: toch niet weer een ziekenhuis kerst! De epilepsie is nu weer aardig stabiel, zo af en toe nog een aanvalletje. Helaas merk je ook weer wat medicijnen kunnen doen, ze is vooral in de ochtend heel moe, maar gelukkig kan er soms ook weer een lachje af!
En mama die begon afgelopen zaterdag te hoesten, ik was ook nog steeds verkouden, denk al wel zo'n 5 maanden. Denk dat deze opname de druppel was, ben nu echt goed ziek geweest, krabbel nu langzaamaan weer wat op. Donderdag bij de huisarts geweest, heb bronchitis, een antibiotica kuur gekregen en die slaat goed aan. Zo vol snot en kortademig zijn en dan ook nog een dikke pokkel is echt geen pretje! Nu lekker 2 weken vrij, dan nog 6 weekjes werken en dan verlof!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten